نگاهی به کارنامه شهاب حسینی بازیگر «حوض نقاشی»

یک دهه درخشش
نگاهی به کارنامه شهاب حسینی بازیگر «حوض نقاشی»

نویسنده: مجتبی اردشیری

با نگاهی به روند تکنیکی شدن بازیگران بزرگ سینما، در می یابیم که این تکنیک های بازیگری، در اکثریت آن ها به صورت اکتسابی بوده است به این گونه که به دلیل بازی در کارهای کارگردانان بزرگ و خواندن فیلمنامه های بسیاری که در طول سال به دست آن ها می رسیده و البته میزان زحمتی که آن ها برای خاص درآوردن نقش شان متحمل می شوند، بعد از طی سالیانی، به مرزهایی از تکنیک می رسند که دیگر تبدیل به روندی ماهوی در زندگی هنری آن ها می شود.بازیگرانی که نه تنها چارچوب های دنیای بازیگری را به خوبی می شناسند بلکه می توانند در کارگردانی نیز صاحب سبک بوده و آثار درخشانی را خلق کنند.
     یکی از معدود نمونه های بازیگران اینچنینی در سینمای ما، «شهاب حسینی» است.بازیگری که از همان ابتدای فعالیت های سینمایی اش که در آغاز دهه هشتاد رقم خورد، نشان داد که بازیگر آینده داری است.او سال به سال با بازی در آثار سینمایی قابل قبول، رشد کرد و اکنون چند سالی است که بر مداری از تکنیک فعالیت می کند که مختص خود اوست.
     یکی از شانس های بزرگ حسینی، این بود که شروع فعالیت هایش در سینما، با بازی در فیلم های خوبی بود.
     رخساره و آدمک ها، می توانست شروع بسیارخوبی برای یک بازیگر با استعداد باشد.بازی حسینی در این دو فیلم که از قضا در هر دوی آنها، نقش اصلی را بر عهده داشت، سبب دیده شدن او توسط کارگردانان دیگری چون احمد امینی و تهمینه میلانی شد.سال 81، سال بازی حسینی در فیلم هایی چون «این زن حرف نمی زند»، «واکنش پنجم» و «زهر عسل» بود. بازی در این فیلم ها، حسینی را به عنوان بازیگر جوان موفقی که قابلیت سوپراستار شدن را داشت، مطرح نمود.
     کارهای بعدی حسینی، بازی در فیلم های کارگردانان دیگری چون پوران درخشنده، سیروس الوند، مهدی صباغزاده و کارگردانان جوان دیگر بود.او در طی این سالیان، به خاطر بازی در گونه های مختلف سینمایی و همچنین آشنا شدن با سبک های فیلمسازان بزرگ و کوچک این سینما، توانست اندوخته های بسیاری برای خود جمع نماید.در تمام این آثار، حسینی، یک سر و گردن بالاتر از سایر بازیگران ظاهر شد و توانست نقطه قوت بزرگی برای سازندگان آن فیلم ها باشد.
     اما حالادیگر زمان یک جهش بزرگتر از اینها بود.این اتفاق برای شهاب حسینی، با بازی در نقش «حجت» در فیلم «جدایی نادر از سیمین» رخ داد.او در این فیلم توانست عصبیت های یک مرد ازطبقه اجتماعی پایین را به زیبایی هر چه تمام تر به تصویر بکشد و فصل تازه ای را در زندگی هنری خود آغاز نماید.دوران مهم تری در زندگی هنری شهاب حسینی به وجود آمد که به نوعی او را از قالب های موفق یک دهه بازیگری اش بیرون آورده و متعالی کرد.
     جلای این بیرون زدگی از صدف، با بازی تکنیکی توام با احساس حسینی در فیلم «حوض نقاشی» به کمال رسید و سبب شد تا او جنبه ای دیگر از شایستگی های مخصوص خود را در این سینما نمایان کند.حسینی در این فیلم توانست تمثال فیزیکی منحصر به فردی از کنش های افراد دچار اختلال ذهنی با ضریب هوشی پایین را ایفا نموده و با بازی تحسین شده خود، بالاترین درجه اهمیت فیلم را با وجود تمام امتیازات قابل اتکای آن، از آن خود نماید.
     حسینی هم اکنون در 40 سالگی توانسته علی رغم تجربیات ارزنده ای که در دنیای مجری گری و سریال های تلویزیونی داشته، موفقیت های بسیار مهمی را در سینما به دست آورد.
     او چند سالی است که مدام صحبت از خداحافظی با دنیای بازیگری و ورود به دنیای کارگردانی می کند.او با وجود این که مانند بازیگران بزرگ، تجربه های چند دهه ای در سینما ندارد اما با انتخاب های خوبی که در طول فعالیت 12 ساله اش در سینما داشته، توانسته ره طولانی را در یک دهه بپیماید و بازی هایی را از خود به نمایش بگذارد که در بسیاری از مواقع حتی بالاتر از سطح آن فیلم ها نیز بوده است و درست به همین دلیل است که دنیای پرزرق و برق بازیگری، دیگر هیجان چندانی را برایش ایجاد نمی کند.
     در مجموع شهاب حسینی بازیگر قابل تاملی است که در «حوض نقاشی» به خوبی ظاهر شده است.
    
    
 روزنامه ایران، شماره 5346 به تاریخ 2/2/92، صفحه 18 (سینما)

بهترین های جشنواره 31 به انتخاب نویسندگان سی نت معرفی شدند

بهترین های جشنواره سی و یکم به انتخاب نویسندگان سی نت معرفی شدند / "دربند"، داودنژاد، شهاب حسینی، نازنین بیاتی و ...
سی نت: باز هم بهترین‎ها و اینبار جشنواره سی و یکم. انتخاب ها از میان فیلم های بخش مسابقه سینمای ایران، مسابقه فیلم های اول و بخش خارج از مسابقه انجام شده است.

در بخش بهترین فیلم "دربند" اول شد و "کلاس هنرپیشگی" و "قاعده تصادف" به ترتیب در رده های دوم و سوم قرار گرفتند. "استرداد" (برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم) و "هیس! ..." با 18 امتیاز و به دلیل تعداد بیشتر رای دهندگان به ترتیب در رتبه چهارم و پنجم قرار گرفتند.

در بخش بهترین کارگردانی علیرضا داودنژاد (برنده جایزه ویژه هیات داوران) با اختلافی بسیار نسبت به پرویز شهبازی (برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردان) اول شد و بهنام بهزادی تنها با اختلاف یک امتیاز در رده سوم قرار گرفت.

در بخش بهترین فیلمنامه، "دربند" با اقتدار در صدر ایستاد و "قاعده تصادف" (برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه) و "روز روشن" دوم و سوم شدند.

در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد همانطور که پیش بینی می شد شهاب حسینی برای بازی در "حوض نقاشی" با اختلافی فاحش نسبت به نفر دوم اول شد و رضا عطاران (دهلیز) و مهران احمدی (روز روشن) در رده های دوم و سوم قرار گرفتند. حمید فرخ نژاد (برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد) و اکبر عبدی (رسوایی) در رده های بعدی ایستادند.

در بخش بهترین بازیگر نقش اول زن نازنین بیاتی (دربند) در رقابتی نزدیک با نگار جواهریان (حوض نقاشی) اول شد و طناز طباطبایی (هیس! ...) هم در رقابتی فشرده با ترانه علیدوستی (آسمان زرد کم عمق) و هانیه توسلی (دهلیز) (برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن) در رده سوم قرار گرفت.

در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، طبق پیش بینی ها بابک حمیدیان برای بازی در "هیس! ..." اول شد و رامبد حوان (گناهکاران) (برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد) دوم شد.

در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن پگاه آهنگرانی (دربند) (برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن) و زهرا داودنژاد (کلاس هنرپیشگی) با 23 امتیاز در یک رده قرار گرفتند اما پگاه آهنگرانی به دلیل تعداد بیشتر رای دهندگان بهترین بازیگر مکمل شناخته شد. مریلا زارعی (هیس! ...) و فرشته صدرعرفایی (حوض نقاشی) با اختلافی بسیار نسبت به دو نفر اول، در رده های سوم و چهارم ایستادند.

در بخش بهترین فیلمبرداری، محمود کلاری (استرداد) با اقتدار در صدر قرار گرفت و هومن بهمنش (دربند) (برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری) دوم شد. پیمان شادمانفر (آسمان زرد کم عمق) و علیرضا برازنده (جیب بر خیابان جنوبی) در رده های بعدی قرار گرفتند.

در بخش بهترین تدوین کیومرث پوراحمد (کلاس هنرپیشگی) اول شد و محمدرضا مویینی و میثم مویینی (جیب بر خیابان جنوبی) و هایده صفی یاری (هیس! ...) به ترتیب دوم و سوم شدند. پرویز شهبازی (دربند) چهارم شد و بهرام دهقانی (آسمان زرد کم عمق و استرداد) (برنده سیمرغ بلورین بهترین تدوین) در رده پنجم ایستاد.

در بخش بهترین موسیقی پیمان یزدانیان (جیب بر خیابان جنوبی) در رقابتی نزدیک با حسین علیزاده (آسمان زرد کم عمق) و کارن همایون فر (هیس!...) اول شد. حامد ثابت (برنده سیمرغ بلورین بهترین موسیقی) حتی در میان لیست 9 نفره بهترین ها جایی نداشت.

طبق پیش بینی ها هم "رسوایی" ضعیف ترین فیلم جشنواره شناخته شد و "چه خوبه که برگشتی" در رقابتی! نزدیک با "بشارت به یک شهروند هزاره سوم" در رده دوم قرار گرفت.

اسامی نویسندگانی که در این رای گیری شرکت کردند به شرح زیر است:
فرانک آرتا (منتقد)، محسن آزاددل (نویسنده سی نت)، مجتبی اردشیری (منتقد)، نیما بهدادی مهر (نویسنده سینمایی)، هادی حیدری (نویسنده جوان سی نت)، فرهاد خالدار (منتقد)، حمید سلجوقی (نویسنده جوان سی نت)، احمد شاهوند (نویسنده و سردبیر سی نت)، زرنوش محمدی (سردبیر پایگاه خبری فیلم نیوز)، علی نعیمی (نویسنده)، امیررضا نوری پرتو (منتقد) و کیوان کثیریان (عضو شورای مرکزی انجمن نویسندگان و منتقدان) که به عنوان منتقد مهمان در این جمع حضور یافت.

در بخش بهترین فیلم به ترتیب 5 تا یک امتیاز به انتخاب ها تعلق گرفت و در بخش های دیگر اگر انتخاب ها پنج گزینه ای بود به ترتیب 3، 2.5، 2 و ... 0.5 امتیاز و اگر انتخاب ها سه گزینه ای بود به ترتیب 3، 2 و 1 امتیاز برای منتخب ها در نظر گرفته شد.

در ادامه لیست کامل بهترین های جشنواره و سپس ریز انتخاب های نویسندگان را با هم مرور می کنیم:


بهترین فیلم:
1 – دربند 31
2 – کلاس هنرپیشگی 26.5
3 – قاعده تصادف 24.5
4 – استرداد 18
5 – هیس دخترها فریاد نمی زنند 18
6 – دهلیز 11.5
7 – خسته نباشید 7
8 – حوض نقاشی 6
9 – تنهای تنهای تنها 4
10 – سر به مهر 4
و
– گناهکاران 3
– روز روشن 3
– آسمان زرد کم عمق 3

بهترین کارگردانی:
1 – علیرضا داودنژاد (کلاس هنرپیشگی) / 27.5
2 – پرویر شهبازی (دربند) / 18
3 – بهنام بهزادی (قاعده تصادف) / 17
4 – علی غفاری (استرداد) / 10
5 – بهروز شعیبی (دهلیز) / 7
6 – پوران درخشنده (هیس! ...) / 6
7 – بهرام توکلی (آسمان زرد کم عمق) / 4.5
8 – سیاوش اسعدی (جیب بر خیابان جنوبی) / 4
9 - فرامرز قریبیان (گناهکاران) / 3.5
10 – حسین شهابی (روز روشن) /، محسن قرایی، افشین هاشمی (خسته نباشید) / 3

بهترین فیلمنامه:
1 – دربند 21
2 – قاعده تصادف 12.5
3 – روز روشن 8
4 – خسته نباشید 7
- استرداد 7
6 – دهلیز 6.5
7 – گناهکاران 5.5
8 – هیس! ... 3.5
9 – سر به مهر 3
10 – حوض نقاشی 2

بهترین بازیگر نقش اول مرد:
1 – شهاب حسینی (حوض نقاشی) / 25.5
2 – رضا عطاران (دهلیز) / 17
3 – مهران احمدی (روز روشن) / 13
4 – حمید فرخ نژاد (استرداد) / 11.5
5 – اکبر عبدی (رسوایی) / 8
6 – امیر جعفری (قاعده تصادف) / 4.5
7 – اشکان خطیبی (قاعده تصادف) / 3.5
و
فرامرز قریبیان (گناهکاران) /، مصطفی زمانی (جیب بر خیابان جنوبی) /، شهاب حسینی (هیس! ...) /، فرهاد اصلانی (به خاطر پونه) /، صابر ابر (آسمان زرد کم عمق) /، رضا عطاران (چه خوبه که برگشتی) /، محمدرضا داودنژاد (کلاس هنرپیشگی) /

بهترین بازیگر نقش اول زن:
1 – نازنین بیاتی (دربند) / 22
2 – نگار جواهریان (حوض نقاشی) / 20.5
3 – طناز طباطبایی (هیس! ...) / 14
4 – ترانه علیدوستی (آسمان زرد کم عمق) / 13
5 – هانیه توسلی (دهلیز) / 12
6 – نورا هاشمی (جیب بر خیابان جنوبی) / 6
7 – پانته آ بهرام (روز روشن) / 5.5
8 – لیلا حاتمی (سر به مهر) / 3

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد:
1 – بابک حمیدیان (هیس! ...) / 14.5
2 – رامبد جوان (گناهکاران) / 11
3 – محمدرضا داودنژاد (کلاس هنرپیشگی) / 9
4 – مارتین شمعون پور (قاعده تصادف) / 8
5 – یدالله شادمانی (خسته نباشید) / 7.5
6 – امیر جعفری (قاعده تصادف) / 7
- حمیدرضا آذرنگ (آسمان زرد کم عمق) / 7
8 – بهرنگ علوی (دربند) / 6
9 – فرهاد قائمیان (استرداد) / 4.5
10 – فرزاد باقری (خسته نباشید) / 4
- شهاب حسینی (هیس! ...) / 4

بهترین بازیگر نقش مکمل زن:
1 – پگاه آهنگرانی (دربند) / 23
- زهرا داودنژاد (کلاس هنرپیشگی) / 23
3 – مریلا زارعی (هیس! ...) / 8.5
- فرشته صدر عرفایی (حوض نقاشی) / 8.5
5 – بهاران بنی احمدی (قاعده تصادف) / 5
6 – ندا جبراییلی (قاعده تصادف) / 2

بهترین فیلمبرداری:
1 – محمود کلاری (استرداد) / 25
2 – هومن بهمنش (دربند) / 18.5
3 – پیمان شادمانفر (آسمان زرد کم عمق) / 10
4 – علیرضا برازنده (جیب بر خیابان جنوبی) / 7.5
5 – فرشاد محمدی (برلین منفی هفت) / 5.5
- محمد آلادپوش (حوض نقاشی) / 5.5
7 – عباس رحیمی (کلاس هنرپیشگی) / 3.5
- هومن بهمنش (گناهکاران) / 3

بهترین تدوین:
1 – کیومرث پوراحمد (کلاس هنرپیشگی) / 19
2 – محمدرضا مویینی، میثم مویینی (جیب بر خیابان جنوبی) / 13
3 – هایده صفی یاری (هیس! ...) / 9
4 – پرویز شهبازی (دربند) / 6
5 – بهرام دهقانی (آسمان زرد کم عمق) / 5.5
6 – بهرام دهقانی (استرداد) / 5
- بهنام بهزادی (قاعده تصادف) / 5
8 – محمدرضا مویینی (حوض نقاشی) / 4
9 – سپیده عبدالوهاب (خسته نباشید) / 2.5

بهترین موسیقی متن:
1 – پیمان یزدانیان (جیب بر خیابان جنوبی) / 11
2 – حسین علیزاده (آسمان زرد کم عمق) / 10.5
- کارن همایونفر (هیس! ...) / 10.5
4 – ستار اورکی (استرداد) / 8
- بهزاد عبدی (دهلیز) / 8
6 – فریدون شهبازیان (فرزند چهارم) / 4.5
7 – سعید انصاری (حوض نقاشی) / 4
- مارتین شمعون پور (قاعده تصادف) / 4

ضعیف ترین فیلم:
1 – رسوایی / 14
2 – چه خوبه که برگشتی / 10.5
3 – بشارت به یک شهروند هزاره سوم / 9.5
توضیح: این انتخاب ها بر اساس فیلم های دیده شده توسط نویسندگان است. ممکن است فیلم های ضعیف تری نسبت به سه گزینه فوق در جشنواره حضور داشته، اما چون دوستان نویسنده موفق به تماشای همه آثار نشده اند، انتخاب "ضعیف ترین فیلم" از میان فیلم های دیده شده صورت گرفته.

شهاب حسینی ستاره سی و یکمین جشنواره فیلم فجر

شهاب حسینی ستاره سی و یکمین جشنواره فیلم فجر


    شهاب حسینی امسال با دو فیلم در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد و یکی از بخت‌های اصلی دریافت سیمرغ بلورین است.


سوره سینما- شهاب حسینی در یک دهه اخیر یکی از مهمترین بازیگران سینمای ایران، بوده است. بازیگری که کار حرفه ای اش را مقابل دوربین تلویزیون از برنامه «اکسیژن» در دهه 70 شروع کرد، در سال‌های اخیر در هر فیلمی حضور داشته اعتباری برای هنر بازیگری بوده است. حسینی در سال‌های نخست فعالیتش در سینما و تلویزیون در نگاه اول، جوانی خوش سیما با فیزیکی مناسب، صدایی گرم و لحنی تاثیرگذار به نظر می‌رسید که فقط مناسب بازی در نقش های مثبت است و البته نمی‌توان چندان روی توانایی بازیگری‌اش حساب کرد.

 اما حسینی به مرور و با انتخاب نقش‌های متفاوت و دشوار موقعیت خود را به عنوان بازیگر در سینمای ایران تغییر داد، بی حاشیه و آرام وارد بطن سینمای ایران شد و در صدر جدول ستارگان قرار گرفت، حسینی بی ادعا بسیاری از ستاره های همنسلش را پشت سر گذاشته و تبدیل به اولین گزینه ای شده که اغلب تهیه کنندگان و کارگردان‌ها برای فیلمشان به او فکر می‌کنند.

یکی از مهمترین وجوه کارنامه سینمایی حسینی که کمتر درباره اش صحبت شده، بخشی است که با فیلم‌های معمولی، متوسط و حتی پروژه های تلویزیونی گره خورده، اما این بازیگر با نقش آفرینی هوشمندانه در این آثار توانایی اش را نشان داده، فیلم تلویزیونی «تنهایی» ساخته حجت قاسم زاده اصل، «محیا» به کارگردانی اکبر خواجویی، «دلشکسته» ساخته علی رویین تن و نمونه هایی از این دست نشان دادند که بازیگر بی‌حاشیه سینمای ایران در طول دوران حرفه ای اش رشدی محسوس داشته است.

همکاری با اصغر فرهادی در دو فیلم و بازی در فیلم پرفروش «سوپراستار» موقعیت حسینی را تغییر داد و جایگاهش را در سینما به عنوان ستاره ای قابل اعتماد، بااخلاق و متین تثبیت کرد. سال‌ها بود که سینمای ایران چنین ستاره‌ای نداشت، ستاره ای که برای حضور در هر نقش و پروژه قابلیت دارد و می تواند در فیلمی کوچک و شریف مثل «من و زیبا» و در نقشی که به چشم نمی‌آید به همان اندازه دوست داشتنی باشد که در نقشی دشوار در «پرسه در مه».

پخش مجموعه «شوق پرواز» با بازی شهاب حسینی در نقش شهید بابایی در سال 90 ستاره را دوباره به خانه‌های مردمی برد که شاید سال‌ها است به سالن سینما پا نگذاشته‌اند، او بهترین گزینه برای بازی در نقش یک قهرمان ملی بود، معصومیت و مردانگی توامان و نجابت و زیبایی را می‌توان در چهره او دید و بازی بی اغراقش در نقشی دشوار موقعیت او را به عنوان ستاره ای برای مردم نثبیت کرد.

حسینی امسال با دو فیلم از دو جریان متفاوت فیلمسازی در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، او در فیلم «حوض نقاشی» به کارگردانی مازیار میری برای نخستین بار نقشی غیرمتعارف بازی کرده، شخصیت رضا در فیلم «حوض نقاشی» از آن نقش‌هایی است که هر بازیگری آرزوی بازی در آن را دارد. با آن گریم خاص و لحن متفاوت، شهاب حسینی در این فیلم یک سیمای متفاوت از خود ارائه می‌دهد، یک نقش جایزه بگیر که قطعا مورد توجه داوران، تماشاگران و منتقدان جشنواره امسال قرار خواهد گرفت و مهمتر از آن روشن خواهد کرد حسینی که پیشتر در «پرسه در مه» جنون، شیدایی و آشفتگی روحی یک هنرمند را نشان داده در قالب شخصیتی خاص با محدودیت‌های ویژه چگونه ظاهر می‌شود، تماشای بازی او و نگار جواهریان دیگر بازیگر شایسته این سال‌های سینما و تئاتر هم می تواند یکی از جذاب‌ترین بخش‌های سی و یکمین جشنواره فیلم فجر باشد.

 دیگر فیلم حسینی در جشنواره امسال، «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» ساخته پوران درخشنده است، حسینی پیشتر در فیلم‌های «شمعی در باد» و «بچه‌های ابدی» با درخشنده همکاری کرده، در هر دو فیلم به ویژه «شمعی در باد» بازی حسینی در آثار این کارگردان قابل توجه بوده است.

«هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» یک درام اجتماعی است و آنهایی که فیلم را دیده‌اند، آن را بهترین فیلم درخشنده در این سال‌ها می‌دانند، حسینی در این فیلم نقش یک بازپرس پلیس را بازی کرده، بسیاری بازیگران در فیلم‌های درخشنده بازی‌هایی به یادماندنی داشته‌اند و می‌توان انتظار داشت که حسینی در همکاری تازه با این کارگردان، یک نمره قبولی دیگر به کارنامه‌اش اضافه کند.

به نظر می‌رسد شهاب حسینی برای دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره سی و یکم رقیب پررنگی ندارد، هر چند با تماشای بازی دیگر بازیگران سینمای ایران در آثار مختلف می‌توان در این زمینه با صراحت بیشتری نظر داد، اما تجربه تماشای بازی‌های قبلی او این ذهنیت را تقویت می‌کند که دست کم یکی از نامزدهای این دوره از جشنواره برای دریافت سیمرغ بازیگری مرد قطعا شهاب حسینی است، اگر بخت با این بازیگر محبوب یار باشد، حسینی باز هم سیمرغ بلورین را به ویترین افتخاراتش اضافه می‌کند.

«تعبیر خواب» مرز میان سینما و تلویزیون

 «تعبیر خواب» مرز میان سینما و تلویزیون

ایمان شرافتی
روز جمعه سوم آذر مصادف با شب نهم محرم، تله فیلم «تعبیر خواب» به کارگردانی رضا دادویی از شبکه یک پخش شد که از جهات بسیاری حایز اهمیت به شمار می‏رود. بر خلاف عرف رایج انبوهی از فیلم‏های تلویزیونی یا تله فیلم‏ها که معمولاً برخلاف فیلم‏های سینمایی یا سریالها در سکوت خبری ساخته می‏شوند و در سکوت کامل هم پخش می‏شوند، تله فیلم مورد نظر از مدتها قبل با تأخیر در پخش خود، بحث‏برانگیز و خبرساز شد. حضور بازیگر گزیده‏کاری چون شهاب حسینی و تدوینگر کارکشته‏ای چون نازنین مفخم در کنار سایر عوامل حرفه‏ای نشان از اثری متفاوت داشت. گویا قرار بوده این فیلم که محصول شبکه اول سیما و موسسه ناجی هنر است، به مناسبت هفته ناجا تولید شده و در همین هفته هم روی آنتن برود. اما عدم پخش آن در زمان مقرر، علیرغم اعلام در کنداکتور پخش شبکه و اعلام رسمی وبسایت موسسه ناجی هنر، باعث شد تا حرف و حدیث‏های زیادی پیرامون این فیلم شکل بگیرد. با اینکه مسئولان شبکه و موسسه ناجی هنر از پخش آن در اسرع وقت خبر دادند، اما تأخیر چند ماهه باعث شد تا عده‏ای تحریم بازیگران فیلم «جدایی نادر از سیمین» را دلیل توقیف این فیلم اعلام کردند و گروهی موضوع بحث‏برانگیز آن را دلیل عدم پخش آن دانستند.بالاخره با بالا گرفتن اخبار پیرامون تولید و پخش این فیلم، آنونس آن از شبکه پخش شد و در روز جمعه بعداز ظهر روی آنتن رفت. از همان ابتدا و با شروع تیتراژ فیلم که با آیه ای از قرآن و به نقل از شیطان و روی پلان‏هایی از زیر آب آغاز می‏شد، می‏شد تفاوت‏های زیادی را با تله‏ فیلم‏های مرسوم تلویزیون حدس زد. چرا که معمولاً عرف این سال‏ها بوده که فیلم‏های تلویزیونی را آثاری بسیار ساده‏انگارانه و کم هزینه و بی‏دردسر برای یکبار پخش ببینیم. اما تلاش سازندگان برای گرفتن پلان‏های زیر آب نوید اثری متفاوت در این حوزه را می‏داد.سرگرد جوانی که نقش آن را شهاب حسینی بازی می‏کند، با بیماری صعب‏العلاج دخترش که روزهای آخر عمر خود را سپری می‏کند مواجه است و در جریان همان تیراندازی اول تیر خورده و بقیه داستان در ذهن او شکل می گیرد.با مروری بر قصه فیلم بخوبی در می‏یابیم که با فیلمنامه‏ای متفاوت مواجهیم. فیلمنامه‏ای که تلاش ندارد پلیس را مرد آهنین قلمداد کرده و او را شکست‏ناپذیر معرفی کند. بلکه انسانی قابل باور است که می‏توان نمونه‏ی او را در گوشه و کنار این شهر دید. از نکات خوب دیگر در شخصیت‏پردازی پلیس قهرمان فیلم، حرکت او در مسیر قهرمان و ضد قهرمان است که دست‏کم در سینمای پلیسی ما سابقه نداشته است.
رضا دادویی کارگردان این فیلم با همین تجربه‏اش نشان داد که پخته و کاربلد است و کار خود را بسیار بهتر از کسانی که در این سال‏ها فیلم پلیسی ساخته‏اند می‏شناسد. کافی است که کارگردانی این فیلم را با محصولات پلیسی اخیر تلویزیون مثل سریال «دیوار» یا «سقوط آزاد» مقایسه کرد. اگرچه در این فیلم نیز از تکنیک دوربین روی دست استفاده شده، اما پلان‏های درست و منسجم کارگردان باعث شده است تا بازی خوب بازیگران بخوبی دیده شود. پلان‏های long Take داخل کلانتری و بیمارستان نماهایی بسیار جسورانه‏اند که این روزها حتی در سینمای ما نیز کمتر شاهد آن هستیم. کار تصویربرداری این اثر نیز قابل توجه است. اشکان اشکانی که نام او را با آثار شاخص فیلم کوتاه و جایزه‏های زیادی که برده است، به خاطر دارم توانسته خواسته‏های کارگردان اثرش را بخوبی اجرایی کند. حرکت‏های نرم و یکدست و رنگ و نور بسیار خوب و متفاوت این کار علیرغم وجود بعضی اشکالات جزیی توانسته بود فضای فیلم را به سینمای نوآر نزدیک کند و شاید به جرأت بتوان گفت که این فیلم از معدود تجربه‏های سینمای ما در این ژانر است.
در این فیلم، بازی بازیگران از نقاط شاخص و شایان توجه است که قطعاً خبر از آگاهی و هوشمندی کارگردان اثر در بازی گرفتن از بازیگرانش دارد. چرا که در این فیلم تقریباً همه بازیگران فیلم از شهاب حسینی گرفته تا بازیگران کتر شناخته شده بازی قابل قبولی ارائه داده‏اند. نکته جالب در کار بازیگری این فیلم آن بود که سطح بازی‏ها با هم هماهنگ شده بود. شهاب حسینی بازیگر بسیار با تجربه‏ای است و غیر از ارائه یک بازی خوب انتظار دیگری از او نمی‏رود. اما در کنار او بازی حمید ابراهیمی واقعاً ستودنی است. بازیگر نقش زن شهاب حسینی (الهه حسینی) است نیز در اندک پلا‏ن‏های حضورش در ابتدای فیلم خوب است. تدوین یک دست و منسجم فیلم با صداگذاری مناسب و دقیق باعث شده بود به هیچ وجه گذشت زمان احساس نگردد. موسیقی متفاوت فیلم نیز از ویژگی‏های قابل توجه این فیلم است که به غیر عادی بودن فضای آن کمک زیادی می‏کند. اگرچه میزان حضور موسیقی بسیار زیادتر از حد لازم به نظر می‏رسد و گاهی باعث اذیت شدن مخاطب می‏‏شد. به هر حال چه ما این فیلم را دوست داشته باشیم و با فیلمنامه آن ارتباط برقرار کرده باشیم یا نه، نمی‏توان بر ارزش‏های موجود بر آن صحه نگذاشت. این فیلم تلاش کرده بود که با جدی گرفتن فرمت تله فیلم و نگاه سینمایی به آن، اثری در خور و شأن مخاطب ارائه کند. لذا دلایل تأخیر در پخش آن هرچه بود، نمایش آن نشان داد که با وجود هزینه‏های کم و امکانات محدود می‏توان اثری استاندارد و واجد ارزش ساخت. به هر حال این فیلم نشان از ظهور کارگردانی خلاق و کاربلد دارد که در سایه اعتماد مدیران شبکه و البته نیروی انتظامی و موسسه ناجی توانسته است هنر خود را به عرصه برساند.

شهید بابایی جاودانه‌تر شد

شهید بابایی جاودانه‌تر شد

جام جم آنلاین: سریال «شوق پرواز» جمعه شب با شهادت عباس بابایی، فرمانده نیروی هوایی در یکی از مقاطع جنگ تحمیلی به پایان رسید.

 دیدن تصاویری که شهادت یکی از مردان بزرگ ایران‌زمین را نشان می‌داد، برای هر بیننده‌ای تلخ و ناگوار بود. اما در کنار این تلخی، غروری همراه با افتخار دل بینندگان این سریال را می‌لرزاند.

آنها در 24 هفته، زندگی مردی را تماشا کردند که افتخارآفرین بود، اما فروتنی‌اش او را همواره در کنار مردم نگه داشت.

سریال شوق پرواز زندگی بزرگ‌مردی را به تصویر کشید که با ایمان از مرزهای کشورمان دفاع کرد و با هوش بالایی که داشت، عملیات هوایی را چنان طراحی می‌کرد که دشمن را همواره غافلگیر می‌کرد.

سریال شوق پرواز در یکی از بهترین مقاطع تاریخ معاصر در شبکه یک سیما تولید و پخش شد. اکنون 24 سال از اتمام جنگ می‌گذرد.

نسلی که جنگ را ندیده و فقط تعاریف و تصاویر مختلفی از آن را دیده و روایت‌های گوناگونی از آن شنیده باید با مردان واقعی سال‌های دفاع مقدس آشنا شود و سریال‌هایی مانند شوق پرواز این امکان را برای این نسل فراهم می‌کند.

هر چند برای نسلی که جنگ را دیده یا در دوران دفاع مقدس چشم به دنیا گشوده هم آثاری مانند شوق پرواز می‌تواند، دیدنی، خاطره‌انگیز و عبرت‌آموز باشد.

سریال شوق پرواز، سریال خوبی بود که به شهید بابایی و خانواده این شهید بزرگوار ادای دین کرد. ویژگی‌های این سریال را از چند منظر می‌‌توان بررسی کرد که مهم‌ترین آنها کارگردانی شوق پرواز است.

این سریال را یدالله صمدی مقابل دوربین برد. صمدی یکی از بی‌حاشیه‌ترین و با اخلاق‌ترین کارگردانان سینمای ایران است.

او سال‌هاست در سینما فیلم‌هایی با موضوعات بومی، اجتماعی و خانوادگی می‌سازد و همیشه در آثارش به موضوع انسانیت و روابط انسانی توجه داشته است.

صمدی با نگاه سالمی که به پیرامونش دارد، بهترین گزینه برای کارگردانی اثری بود که در آن زندگی یکی از شریف‌ترین انسان‌ها روایت شده است.

شهید بابایی به استناد تاریخ و صحبت‌هایی که اطرافیانش درباره او گفته‌اند، مردی با ایمان، با گذشت، مهربان، خانواده دوست و مردم‌دار بوده است.

همه این ویژگی‌ها در سریال شوق پرواز دیده شد. این خصوصیات شاید بزرگنمایی شد که خاصیت آثار دراماتیک است، اما تبدیل به شعار نشد.

به همین دلیل سریال شوق پرواز در عین‌حال که واقعیات زندگی شهید بابایی را روایت کرد، اما شعار نداد و به قول صمدی؛ «از عباس بابایی، شهید مادرزاد نساخت بلکه از او انسانی ساخت که در راه دفاع از دین و کشور به شهادت رسید»

یدالله صمدی، شخصیتی آرام و انعطاف‌پذیر دارد. همین خصوصیات باعث شد تا سریال شهید بابایی هم به جای این‌که شخصیت‌های پرتنش داشته باشد، با بازی شخصیت‌هایی آرام زندگی آدم‌های واقعی را روایت کند.

انتخاب بازیگران خلاق و با اخلاق

صمدی برای انتخاب بازیگران سریال شوق پرواز با خانواده شهید بابایی مشورت کرد. حاصل این مشورت و اعتماد، انتخاب گروهی از بازیگران سینما و تلویزیون برای بازی در سریال شوق پرواز بود.

بهترین گزینه برای بازی در نقش شهید بابایی، شهاب حسینی بود. بازیگری خلاق، با استعداد، فروتن و مهم‌تر از همه بی‌حاشیه و مرد خانواده.

همه این‌ خصوصیات باعث شد تا خانواده شهید بابایی، شهاب حسینی را برای بازی در نقش شهید بابایی انتخاب کنند البته ظاهر حسینی هم شباهت‌هایی به شهید بابایی دارد که در این انتخاب موثر بود.

حسینی هم مانند یک امانتدار، نقش شهید بابایی را به زیبایی اجرا و از همه تجربیاتش برای باورپذیر کردن این نقش استفاده کرد.

شهاب حسینی همواره در گفت‌وگوهایش بازی در نقش شهید بابایی را جزو افتخارات زندگی خود ذکر کرده و از این که خانواده این شهید به او اعتماد کرده‌اند، ابراز خرسندی کرده است.

الهام حمیدی، بازیگر نقش جوانی‌های همسر شهید بابایی (ملیحه حکمت)، یکی دیگر از انتخاب‌های خوب صمدی برای سریال شوق پرواز بود.

حمیدی چهره‌ای معصوم دارد. او تاکنون فقط در نقش‌های مثبت بازی کرده و در پرونده کاری او نمی‌توان نقشی را پیدا کرد که از او چهره‌ای منفی ارائه داده باشد.

حمیدی بازیگری درون‌گراست که می‌تواند نقش آدم‌های صبور را خوب اجرا کند. خانم حکمت سراسر زندگی مشترک خود با شهید بابایی را با صبوری وصف‌نشدنی سپری کرده است.

او صبور بوده تا همسرش بتواند با خیال راحت و بدون دغدغه‌های روزمره به کارش که پرواز‌های بزرگ بوده، فکر کند.

همسر شهید بابایی آرام و مهربان بوده، برای همین همسرش می‌دانسته که فرزندانش در کمال امنیت عاطفی بزرگ خواهند شد. همه این ویژگی‌ها را الهام حمیدی با بازی حساب شده خود به نمایش گذاشته است.

حمیدی به هنگام پخش این سریال گفته بود: خوشحالم که پس از اتمام سریال «شوق پرواز» در هر هفته دختر شهید بابایی به من پیامک می‌دهد و از بازی من تشکر می‌کند برای من همین کافی است که توانستم نقشی بازی کنم که مورد رضایت خانواده شهید بابایی قرار گیرد.

افسانه بایگان، ستاره اسکندری، حسن جوهرچی، کوروش تهامی، فرهاد قائمیان، شهرام حقیقت‌دوست و... دیگر بازیگرانی بودند که نقش‌های اصلی سریال شوق‌پرواز را بازی کردند.

بازیگرانی که همه تلاش کردند، تصویری نزدیک به واقعیت از زندگی مردی بزرگ را ارائه دهند که عمری فروتنانه در کنار مردم زندگی کرد و عاقبت جانش را برای دفاع از مردم تقدیم خداوند کرد.

به نظر می‌رسد با موفقیت پخش این سریال، آثار نمایشی دیگری هم با موضوع زندگی شهید بابایی در دستور ساخت قرار گیرد.

آنچه مهم است سرمایه‌گذاری درباره جنبه‌های فنی و تکنیکی این آثار است تا این بخش از کار نیز مانند صحنه‌های عاطفی با دقت و جذابیت تولید و ارائه شود.

مناسب بودن شهاب حسینی برای نقش شهید بابایی

در گفت‌وگو با ایسنا،
مخاطبان درباره‌ی سریال شهید بابایی نظر دادند   
سریال «شوق پرواز» که مدتی است جمعه شب‌ها پخش می‌شود، در جدول پخش مجموعه‌های فاخر شبکه‌ی اول سیما قرار گرفته است؛ باکسی که پخش سریال‌هایی چون‌ «مختارنامه»‌، «درچشم باد» و «یوسف پیامبر(ع)» را به خود دیده است.

با گذشت بیش از نیمی از قسمت‌های سریال یدالله صمدی، خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا ‌در گفت‌وگویی با مخاطبان‌، نظرات آنان را درباره‌ی ساختار و محتوای این سریال جویا شده است. در این میان عده‌ای معتقدند ابعاد سیاسی‌، مذهبی و خانوادگی زندگی شهید بابایی به خوبی در این سریال به تصویر کشیده شده است و شهاب حسینی بهترین گزینه برای نقش شهید بابایی بوده است.
این در حالی است که عده‌ای دیگر معتقدند بخش‌هایی از سریال که در زمان‌ حال اتفاق افتاده چندان مناسب نبوده و شعارگونه تصویر شده است؛ همچنین سریال از ریتمی کند برخوردار است.

*** ریتم کند و طولانی شدن صحنه‌های بی‌مورد

براساس این گزارش، دختری دانشجوی رشته حقوق و 20 ساله ‌درباره‌ی این سریال می‌گوید: مهم‌ترین موضوعی که به لحاظ ظاهری به این مجموعه خلل وارد کرده این است که سریال به موضوعات بی‌مورد بیش از حد پرداخته و ریتم کندی دارد؛ به عنوان مثال می‌توان از بخشی یاد کرد که شهید بابایی به همراه همسرش ماموریت رفته بود و در آن جا مدتی طولانی به چشم‌اندازی که در آن مکان وجود داشت، خیره شده بود.

وی با بیان اینکه در این سریال بیشتر به ظاهر این شهید توجه شده است تا باطن او، افزود: این سریال در کل توانسته است زندگی شهید را خوب به تصویر بکشد؛ به تصویر کشیدن زندگی خانوادگی و رابطه‌ی شهید با دوستان و خانواده‌اش از نکات خوبی است که در سریال‌ها و فیلم‌های قبلی به آن پرداخته نشده بود. اما انتخاب شهرام حقیقت دوست به عنوان بازیگر نقش خلبان نیروی ارتش و نقش افسانه بایگان به عنوان همسر شهید، مناسب نبوده است.

*** تاثیر شوق پرواز بر فروش کتاب «پرواز تا بی‌نهایت»

در ادامه گزارش مردمی ایسنا، کتاب‌فروش 49 ساله‌ای با بیان اینکه تولید و پخش سریال «شوق پرواز» باعث شد که کتاب «پرواز تا بی‌نهایت» فروش بیشتری داشته باشد، می‌گوید: از نظر من تاثیر این سریال بر روحیه جوانان به حدی بود که باعث شد افراد با هر سلیقه‌ای برای یک بار هم که شده به دنبال این کتاب بیابند؛ حتی در برخی مواقع عده‌ای به عنوان هدیه تعدادی از این کتاب را تهیه و به دیگران می‌دادند.

وی در ادامه می‌گوید: دوران کودکی شهید بابایی زیاد جذاب نبود اما نقطه‌ی اوج این سریال زمانی است که شهید بابایی سوار برهواپیما در آسمان اوج می‌گیرد و با توکل بر خدا عملیات خود را شروع می‌کند. در کل بر اساس تعابیر فرماندهان نیروی هوایی از شهید بابایی که در مجلات و کتاب‌ها خوانده‌ام، می‌توان به این پی برد که شهاب حسینی به خوبی توانسته است از عهده‌ی نقش شهید بابایی برآید. از نکات مثبت دیگر این سریال تعمیق باورهای دینی است و اینکه توانسته است سه دوران کودکی، دفاع مقدس و حال را به یکدیگر پیوند زند.

*** زمان حال این سریال شعارگونه است

خانمی 33 ساله کارمند درباره‌ی سریال «شوق پرواز» معتقد است: گذشته‌ی شهید بابایی را خوب تصویر کرده بودند به ویژه آن قسمت‌هایی که برای دوره دیدن به آمریکا سفر کرده بود اما زمان حال این سریال شعارگونه است و کورش تهامی انتخاب مناسبی برای این سریال نبود.

وی در ادامه می‌گوید: به این نکته پی بردم که اگر این گونه سریال‌ها برای شهیدان باارزشی چون شهید تندگویان و شهید بابایی ساخته نشود، خیلی بهتر است؛ هرچند سریال «شوق پرواز» با واقعیت‌های زندگی شهید بابایی مطابقت دارد و واقعی است، اما آن طور که باید و شاید نتوانست به لحاظ محتوایی و حسی مخاطب را به تعمق وادارد.

وی همچنین دربخش دیگری اظهار می‌کند: برخی فیلم‌ها و سریال‌ها ممکن است زیاد هم واقعی نباشند اما از لحاظ ساختار، متن و بازیگران به حدی عالی هستند که مخاطب کاملا از آن‌ها راضی است و مجذوب آن‌ها می‌شود. در سریال «شوق پرواز» بخش‌های اضافی زیاد دیده می‌شود؛ این در حالی است که سریال‌های خارجی هیچ بخش اضافه‌ای ندارند و مخاطب حتی نمی تواند سرخود را از تلویزیون برگرداند.

*** مناسب بودن شهاب حسینی برای نقش شهید بابایی

دانشجوی دختر 19 ساله‌ای که در رشته علوم سیاسی تحصیل می‌کند، از رضایت کامل خود از سریال «شوق پرواز» می‌گوید و می‌افزاید: انتخاب شهاب حسینی در نقش شهید بابایی بسیار مناسب است و این بازیگر به خوبی توانسته ایفای نقش کند و از عهده‌ی خصوصیات رفتاری شهید بابایی برآید همچنین نقش به‌سزایی در جذب کردن مخاطب داشته است.

وی درباره‌ی ایفای نقش بازیگران در «شوق پرواز» می‌گوید: نقش الهام حمیدی و سلما دختر شهید بابایی به خوبی به تصویر کشیده شده است اما نقش افسانه بایگان و شهرام حقیقت دوست به لحاظ ایفای نقش مناسب نبوده است و به خوبی نتوانسته‌اند از عهده‌ی آن برآیند.

وی همچنین با بیان اینکه زمان پخش و موسیقی این سریال نیز بسیار مناسب بوده است، اضافه می‌کند: در کل به تصویر کشیدن زندگی شهیدان برایم جذابیت دارد که شهید بابایی نیز جزو آنهاست.

*** ابعاد سیاسی مذهبی و خانوادگی شهید بابایی

مردی 28 ساله که در حوزه‌ی فقه و حقوق اسلامی تحصیل و فعالیت می‌کند، درباره‌ی این سریال اظهار می‌کند: شوق پرواز به ما نشان می‌دهد که رزمیدن یک کمال است و ترسیدن از رزم یک نقص به شمار می‌آید و شهاب حسینی در بخشی از این سریال به خوبی توانسته است چهره‌ی واقعی این شهید را نشان دهد که چگونه با غلبه بر قو‌ه‌ی‌ِ غضبیه، خشم خود را کنترل می‌کند و به غیر از خشم انقلابی چیز دیگری از خودش بروز نمی‌دهد.

وی می‌گوید: در قسمتی از این سریال شاهد آن هستیم که علما و مراجع نیز به مقدار زیادی در برخی از تصمیم‌گیری‌های این شهید متعهد و آگاه که در بدنه‌ی نیروی هوایی ارتش آن زمان بودند تاثیرگذارند؛ به ویژه می‌توان به آن قسمتی از سریال اشاره کرد که شهید بابایی می‌خواست از انجام رژه‌ی هوایی در مقابل شاه صرف نظر کند که نزد یکی از روحانیون رفت و نظر وی را پرسید.

وی همچنین خاطرنشان می‌کند: از بخش دیگر این سریال می‌توان دریافت که قهرمانان ما کسانی هستند که در تمام مراحل زندگی خود ریشه‌های عمیق دینی و ایمان به خدا را در دل‌هایشان جای داده‌اند می‌توان نتیجه گرفت که این سریال ابعاد و فعالیت‌های سیاسی مذهبی و خانوادگی شهید بابایی را به خوبی به تصویر کشیده است و انتخاب شهاب حسینی به عنوان بازیگر نقش شهید بابایی مناسب بود.

*** تجمیع هنر، جنگ و جهاد در «شوق پرواز»

براساس این گزارش، مردی 53 ساله شاغل معتقد است: پرداختن به زندگی شهدا در سریال سازی ابتکار خوبی است. شهیدان برای ما الگو هستند‌، این سریال کار بسیار خوبی بود. امیدوارم این سریال توانسته باشد حق شهید بابایی را که برگردن ملت است، ادا کند. همچنین پرداختن به زوایای زندگی این شهید در این سریال می‌تواند الگویی از یک فرد نظامی منظم را به ما ارائه دهد. همچنین تصویری از زندگی شخصی فردی به ما می‌دهد که در همه‌ی حالات مراقبت و تقوا داشته است.

وی ادامه می‌دهد: امیدوارم اینگونه سریال‌ها به سمت بی‌محتوایی و پرکردن اوقات فراغت نروند. انتظار مردم به خصوص خواص از فیلمسازان، تولید آثار هدفمند و با محتوا است. سریال «شوق پرواز» با وجود نقص‌ها و کاستی‌ها کار قابل قبولی است و در آن تجمیع بین هنر و جنگ و جهاد را می‌بینیم؛ در کل به لحاظ فیلمنامه می‌توانست بهتر از این باشد.

*** این سریال برای مخاطب ملموس نبود

در ادامه گزارشی مردمی، خانمی 45 ساله، کارمند درباره‌ی این سریال اظهار می‌کند: این سریال برای مخاطب ملموس نبود به دلیل اینکه شهدا به لحاظ ارزش‌ جایگاه بالایی در کشور ما دارند و تولید آثاری که به زندگی‌نامه آنها در سینما و تلویزیون می‌پردازد، اهمیت به‌سزایی به لحاظ کار تحقیقی و پژوهشی دارد که در این سریال این ویژگی کمتر دیده می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: در این سریال افسانه بایگان به عنوان بازیگری که نقش میانسالی همسر شهید را ایفا می‌کند، به سختی آن المان‌های معنوی که در عمق وجود خانواده‌های شهیدان نهفته است را نشان می‌دهد اما با همه‌ی زحماتی که برای این سریال کشیده شده می‌توانست بهتر از این باشد.

*** افسانه بایگان در نقش همسر شهید مناسب نبود

براساس این گزارش، پسری 24 ساله شاغل معتقد است: در این سریال علیرغم تلاش‌های زیادی که شده بود، فقط روی نقش اول سریال توجه و کار شده بود؛ این در حالی است که سایر نقش‌ها نیز تاثیر مهمی بر روی مخاطب دارند. انتخاب سایر بازیگران از جمله کورش تهامی و افسانه بایگان (به عنوان همسر شهید بابایی) مناسب نبوده است، همچنین فیلمنامه‌ی این سریال نیز در زمان حال اشکالات زیادی دارد اما دو دوره‌ی گذشته را به خوبی به تصویر کشیده است؛ به ویژه دورانی که شهید بابایی و همکارانش برای دوره دیدن به آمریکا سفر کرده بودند.

وی در ادامه یکی از علت‌هایی را که مخاطب را پای این سریال می‌کشاند، خود شهاب حسینی می‌داند و می‌گوید: این بازیگر به خوبی توانسته است از عهده‌ی نقش خود برآید در غیر این صورت سریال جذابیت خاص دیگری ندارد.

*** نکات معنوی شهید بابایی نادید گرفته شده است

خانمی 40 ساله، خانه دار معتقد است: اینکه شهاب حسینی هم چهره و هم بازی‌اش خوب است، حرفی نیست اما سازندگان این سریال به گونه‌ای خواسته‌اند شهدا را در دسترس قرار دهند ولی تا آن حدی پیش رفته‌اند که نکات معنوی این شهید نادیده گرفته شده است. در کل شوق زیادی برای دیدن این سریال داشتم، که با دیدن آن این شوق در من کم شد.

*** زمان حال این سریال مناسب نیست

در ادامه گزارش مردمی، خانمی 64 ساله ـ بازنشسته ـ درباره‌ی این سریال اظهار می‌کند: فیلم‌هایی که تا به حال درباره‌ی شهدا ساخته شده‌اند به محتوای جنگی این شهدا پرداخته‌اند، این در حالی است که این سریال علاوه بر محتوای جنگی، به زندگی شخصی شهید بابایی پرداخته است.

وی ادامه می‌دهد: شهاب حسینی به علت توانمند بودن در عرصه‌ی بازیگری، مخاطب بیشتری را به خود جذب کرده است. اما دوران حال در این سریال مناسب نیست، چرا که تا مخاطب می‌خواهد به عمق زمان گذشته فرو رود، یک دفعه وارد زمان حال می‌شود که هیچ جذابیتی ندارد. با این حال سریال شوق پرواز توانسته مخاطبان خود را پیدا کند.

*** شهاب حسینی در این سریال بهترین گزینه است

در پایان این گزارش مردمی، دانشجوی دختر 21 ساله درباره‌ی انتخاب بازیگران شوق پرواز اظهارمی‌کند: شهاب حسینی به عنوان نقش اول این سریال، بهترین گزینه است و توانسته خیلی خوب نقش خود را ایفا کند.
به عقیده‌ی وی سریال از لحاظ فیلمنامه هیچ مشکلی ندارد و خیلی خوب روایت می‌شود اما گاهی بیش از اندازه عواطف و احساسات را بیان می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: پخش سریال به صورت هفتگی بد نیست اما بهتر بود شوق پرواز هر شب به روی آنتن برود تا مخاطب آن را دنبال کند؛ چرا که شاید بیننده نتواند یکی دو هفته سریال تماشا کند. در کل سریال خوبی است که توانسته است زندگی این شهید را از دوران کودکی تا شهادت به تصویر بکشد.

پرونده ای برای جدایی نادر از سیمین + عکس های جدید

پرونده ای برای جدایی نادر از سیمین  کلیک کنید

با سپاس فراوان از حبیب مجیدی

همین یک ساعت پیش

همین یک ساعت پیش




دستی سفید روی  قابی سیاه ... در باز می شود و تو انتظار کسی را نداری که پشت آن باشد.. اما او آمده است با همان شمایل دیرینه ... نگاهت می کند و تو فکر می کنی چقدر عوض شده ای و شاید چقدر... عوضی!

همین یک ساعت پیش می شد خود را خوشبخت حس کرد و درست یک ساعت بعد دیگر هیچ دستاویزی برای بودن نداشت... زندگی به همین سادگی است که حتی باورت نمی شود که اگر تمام عکس های دنیا را هم تو گرفته باشی روزی عکست را بر دیوار خواهند زد و به  چشمان غمگینت خواهند خندید.

سفیدی دیوارها و پوست زن هیچ نشانی از پاکی برایت تداعی نمی کند تنها چون خلا یی است که رهایت می کند در اندیشه ، تا بی پروا برای آن چه می شنوی حسرت بخوری... یک صحنه و نماهایی که آرزو می کنی کاش تو عکسشان می کردی... و دو وجود که می خواهند از وجود بگویند و جز زخم هایی سفید چیزی ندارند. زخم هایی که حالا چون ردی سرخ جای قلبشان می تپد و این تنها مدال افتخاری ست که بر سینه دارند..

...فقط یک چیز خواستم... برنگرد!

و همیشه بازگشت تمام آن چیزی نیست که می خواهیم... انگار از درون تراشیده باشدنت و تو چون حجمی سنگی اما تو خالی تلو تلو خوران  لحظه ای بایستی و به عقب نگاه کنی... آنقدر خالی شده ای که پاهایت توان لحظه ای سکون را ندارند... همان جا زمین می خوری و نگاه شکسته ات تمام عکس های پشت سرت را روی صورتت تف می کند.

مرد از حجم دردهای نا تمامش می گوید و زن خوشی های تو خالی اش را بغض می کند.. انگار هیچ کدام برای هم حرف نمی زنند.. انگار تنها دیوار های سفید بی قاب هستند که گوش می دهند و قهقهه ی کفش های زن روی زمین تنها بازخوردی است که می توان انتظار داشت.

زن به پای مرد میافتد و کفشی دور را بهانه می کند و مرد انگار پاهایش را سیمان می گیرند، آنقدر سنگین می شود که قدمی ، برایش سال هاست. و تو فکر می کنی چرا برای همه ی چیزهای مضحک این قدر گریه میکنی!

سر جایت تکان نمی خوری و سعی می کنی نفس حرف های مرد را بشنوی .. آنجا که تمام آنچه در لحظه ای بر سرش ویران شده و این همه سال رویش مانده را ، دانه دانه بر میدارد و با رنج روی چشمان زن می پاشد... و زن با لبخندی تلخ تمام ویرانه ها را می خورد و شاید فقط به این فکر می کند : شب باید روی همان نیمکت کهنه ای بخوابد که یک ساعت پیش رویش چای می خورده و به خوشبختی بی حدش فکر می کرده است.

دست روی گونه ات می کشی اما چیزی خیسش نمی کند .. پس چرا این همه داغی چرا چشمهایت می سوزند... انگار گداخته ای دورانی دور مردمک سیاه چشمانت حلقه می زند و تو دست بر حنجره می بری... تنها یک دم .. می خواهی!

خودت را میبینی که جلوی پنجره ای شیشه ای ایستاده ای و سیگار کملت را روشن می کنی... تنها نقطه ی نورانی زندگی ات... و از در که می زنی بیرون هیچوقت زن را با کفش هایی در دست و چون قدیسه ای تراشیده از مرمر میان سپیدی دیوارها نمیبینی... هیچ وقت...

و اما خود تو شانس این را داری که  روبروی پرده  عریض بنشینی و تیتراژ را تا نقطه ی آخر سیاهش هق بزنی و موسیقی تلخش را در حلقت فرو کنی تا این همه فریاد بیرون نزند.

---

پانوشت 1: فیلم  عالیه... می تونم بگم جزو حس دارترین کارایی که دیدم و بهترین بازی های اقای شهاب حسینی.

پانوشت2: بی نهایت سپاس از سینا آذین عزیز برای عکس ها و رخصت اینکه چند کلمه ای از حسم رو بنویسم!


هدی مقدسی

نظر امین تارخ در مورد بازی بازیگران جدایی نادر از سیمین

امین تارخ دیشب در مراسم اولین شب تهیه کنندگان سینمای ایران متنی را در مورد بازی بازیگران فیلم های جشنواره 29 فجر خواند که بخشی از ان که مربوط به فیلم جدایی نادر از سیمین می شود را در زیر بخوانید :

لیلا حاتمی
بیرحمی است چنانچه نگوییم لیلا حاتمی به نسل خود حساسیت آموخت و مسئولیت، هنرمندی که زندگی را از طریق نمایش به زیبایی ارایه کرد، او وارث عشقی است که پدر به سینمای ایران بخشید. زنده باد، یاد آن زنده یاد که یادگاری از خود به جای گذاشت که تا جان در بدن داریم قدر او می‌دانیم. او که پیچیدگی شخصیت را با ظرافیتی هنرمندانه و عشقی فراوان به دل و جان تماشاگر نشاند، در سعادت آباد خوش درخشید اما در جدایی نادر از سیمین بسیار حساس‌تر پر وسواس‌تر و عاشق‌تر می‌نمود، عشق به بازیگری تا آنجا که بغض او بغض بیننده را بواقع می‌تراکند. یک بازی سراسر زندگی و نمایش، که کار بازیگر اینست.

لیلا را گفتیم

اما شهاب. شهاب حسینی، او چون شهاب آمد و می‌رفت که شهاب گونه نیز برود اما الحق از سر هوشی سرشار و دلی پاک نه فقط شانس، چرخشی کرد تا ستاره باشد و ستاره بماند و با ظرافتی خلاقانه درکی عمیق و شناختی صحیح از شخصیت، ماندگاری خویش، تضمین کند.

پیمان معادی، ظاهرا میل به کارگردانی دارد اما یادگاری خوش از خود بجای گذاشت، باور پذیر، خلاق، با صدا و بیانی در خور هنرپیشه‌ای حرفه‌ای.

ساره بیات چنان می‌نمود که تصمیم گرفته شخصیت را به باور بنشاند، هر گاه خواست باور کردیم و هر گاه تصمیم گرفت دروغگو یافتمیش و آنگاه که باید، اشکمان را در آورد و هر گاه خواست صادق دیدمش و به ما آموخت که هر آدمی، راستگوی صرف نیست شاید که گاه، به مصلحت دروغ بگوید و گاه به مصلحت، راست، پیچیدگی دارد در عین سادگی و این همه به زیبایی تمام در بازی او نمایان بود.

سارینا فرهادی،‌با سن و سالی اندک کوهی از احساس و درک و شعور را نمایش داد.

و یا سهی بانو ذوالقدر که نقشی کمرنگ داشت اما باور پذیر می‌نمود و متمرکز.

«برف روی شیروانی داغ» معبری برای آشتی سینما و ادبیات

سینمای ایران در دهه 70 به واسطه سیاست های خاص بنیاد سینمایی فارابی به سمت و سوی سینمای روشنفکرانه بر پایه مخاطب خاص رفت که به دلیل فقدان پشتوانه قوی، رخوت و ایستایی را تجربه کرد.

سینمای روشنفکرانه که در همان دوران متوقف شده بود، در سال های اخیر بار دیگر زنده شده و به شکل های دیگر خود را مطرح ساخته است.اما در میان این آثار کارهای اصیل و قابل دفاعی هم وحود داشته که در فرم و محتوا خبری از جعلی بودنشان نیست. برف روی شیروانی داغ ساخته هادی کریمی یکی از این فیلم هاست که نمایش آن در جشنواره بیست و نهم فیلم فجر با واکنش های متفاوتی روبه رو شد.

وی در این اثر که پیشتر در فیلم 'رخساره' ساخته زنده یاد امیر قویدل دوره ای از زندگی شاعری تاثیرگذار و مهم را روایت کرده، این بار داستان خود را کامل کرده و از زاویه ای دیگر به مرگ او نگاه کرده است. کریمی در این فیلم قهرمانش را شاعری منزوی قرار داده که تلخی های بسیاری در زندگی اش دیده و به موجودی عبوس و تلخ تبدیل شده است. شروع قصه با مرگ استاد و ورود شخصیت های مختلف به آن، نوع خاصی از شخصیت پردازی مبتنی بر اطلاعات قطره چکانی را طلب می کند که در این زمینه کریمی خوب عمل کرده و تماشاگر را تا پایان با قصه همراه می سازد.

شخصیت ماهان به عنوان نزدیک ترین شخص به استاد در روزهای پایانی عمرش،پرداخت متقاعد کننده ای داشته و پس زمیه مناسبی برایش طراحی شده است. شغلی هم که برایش در نظر گرفته شده -رانندگی آژانس-برای آشنایی اش با استاد مناسب به نظر رسیده و از دیدارهای تصادفی مخصوص فیلم های ایرانی قابل قبول تر به چشم می آید.اما همین شخصیت نیز به تنهایی توانایی به دوش کشیدن بار دراماتیک فیلم را نداشته و دیگر شخصیت ها نیز برای یاری رساندن به وی چندان موفق نیستند.

کریمی برای نشان دادن برخی روشنفکرهای قلابی که از روشنفکری تنها استفاده وسیع از لغات فرنگی و وابستگی به سیگار را یاد گرفته اند،شخصیت فوق العاده ای مثل:سپیده و تا حدودی کامیار را وارد داستان کرده و به شناخت بیشتر تماشاگر از دنیای فیلمش کمک کرده است.

ورود سپیده به داستان و به دنبالش بحث های خاله زنکی که به راه می اندازد،ریتم مناسبی به فیلم بخشیده و رخوت ابتدایی آن را جبران می کند.این روشنفکر جعلی به قدری خوب از کار درآمده که دیگران را تحت الشعاع قرار داده و مکمل فوق العاده ای برای بهمن است. کامیار نیز نماینده روشنفکران سرگردان میان سنت و مدرنیته است که ریشه های سنتی کمرنگش مانع سقوط کامل او شده است. علاقه او به پریچهر نیز خود ریشه در این سنت ها داشته که کامیار را تکمیل می کند.

اما جذاب ترین شخصیت داستان به بهمن -برادرزاده استاد- تعلق دارد که خلق و خوی لمپنی اش در تضاد کامل با فضای داستان قرار داشته و بیشتر شبیه قهرمان های آثار جان اشتین بک است تا بساز و بفروشی اینجایی!.با این حال شخصیت یاد شده در جاهایی که فیلم کاملا از رمق افتاده ، آن را روی روال انداخته و به جلو رانده است. کریمی به عنوان کارگردان فیلم برف روی شیروانی داغ ، فضایی تیره و تاریک را برای روایت قصه اش برگزیده که به شدت با فضای داستان همخوانی داشته و تحمیلی و باسمه ای به نظر نمی رسد. در واقع وی از نمونه های درخشان غیر ایرانی الگوبرداری درستی کرده و میزانسن هایش - چینش - را بر مبنای آن شکل داده است.با این حال این فضای بسته تماشاگر را چندان اذیت نکرده که در این رابطه نوع دکوپاژ و حرکت دوربین بسیار نقش داشته است. فیلم هایی از جنس برف روی شیروانی داغ به واسطه حضور شخصیت های معدود، بسیار به بازیگر متکی بوده و نقش برجسته ای را به این عنصر بخشیده است.در این فیلم نیز گروه بازیگران بسیار خوب عمل کرده و شاهد بازی های درخشانی از آنان به ویژه شهاب حسینی و آنا نعمتی هستیم. حسینی که این روزها نقش های درخشانی را ایفا کرده،شخصیت بهمن را به گونه ای باورپذیر متکی بر جلوه های بیرونی و تا حدودی نمایشی خلق کرده است.نعمتی نیز برای نقش سپیده بهترین انتخاب بوده و بازی به عمد غلو شده وی در ارایه هرچه بهتر این نقش بسیار موثر بوده است. برف روی شیروانی داغ به عنوان فیلمی متعلق به حوزه سینمای خاص،فیلم آبرومندی با نقاط قوت بسیار است که در صورت تداوم می تواند رابطه نه چندان دوستانه سینما و ادبیات در ایران را به رابطه ای دلنشین و مهربانانه تر تبدیل کند. برف روی شیروانی داغ،سومین تجربه کریمی در مقام کارگردانی است. این فیلم با مضمونی اجتماعی روایتگر چند دانشجو است که پرده از راز مرگ استاد شاعر خود برمی دارند. شهاب حسینی، کوروش تهامی، آناهیتا نعمتی و خاطره اسدی در فیلم برف روی شیروانی داغ، ایفای نقش کردند.