نظر امین تارخ در مورد بازی بازیگران جدایی نادر از سیمین

امین تارخ دیشب در مراسم اولین شب تهیه کنندگان سینمای ایران متنی را در مورد بازی بازیگران فیلم های جشنواره 29 فجر خواند که بخشی از ان که مربوط به فیلم جدایی نادر از سیمین می شود را در زیر بخوانید :

لیلا حاتمی
بیرحمی است چنانچه نگوییم لیلا حاتمی به نسل خود حساسیت آموخت و مسئولیت، هنرمندی که زندگی را از طریق نمایش به زیبایی ارایه کرد، او وارث عشقی است که پدر به سینمای ایران بخشید. زنده باد، یاد آن زنده یاد که یادگاری از خود به جای گذاشت که تا جان در بدن داریم قدر او می‌دانیم. او که پیچیدگی شخصیت را با ظرافیتی هنرمندانه و عشقی فراوان به دل و جان تماشاگر نشاند، در سعادت آباد خوش درخشید اما در جدایی نادر از سیمین بسیار حساس‌تر پر وسواس‌تر و عاشق‌تر می‌نمود، عشق به بازیگری تا آنجا که بغض او بغض بیننده را بواقع می‌تراکند. یک بازی سراسر زندگی و نمایش، که کار بازیگر اینست.

لیلا را گفتیم

اما شهاب. شهاب حسینی، او چون شهاب آمد و می‌رفت که شهاب گونه نیز برود اما الحق از سر هوشی سرشار و دلی پاک نه فقط شانس، چرخشی کرد تا ستاره باشد و ستاره بماند و با ظرافتی خلاقانه درکی عمیق و شناختی صحیح از شخصیت، ماندگاری خویش، تضمین کند.

پیمان معادی، ظاهرا میل به کارگردانی دارد اما یادگاری خوش از خود بجای گذاشت، باور پذیر، خلاق، با صدا و بیانی در خور هنرپیشه‌ای حرفه‌ای.

ساره بیات چنان می‌نمود که تصمیم گرفته شخصیت را به باور بنشاند، هر گاه خواست باور کردیم و هر گاه تصمیم گرفت دروغگو یافتمیش و آنگاه که باید، اشکمان را در آورد و هر گاه خواست صادق دیدمش و به ما آموخت که هر آدمی، راستگوی صرف نیست شاید که گاه، به مصلحت دروغ بگوید و گاه به مصلحت، راست، پیچیدگی دارد در عین سادگی و این همه به زیبایی تمام در بازی او نمایان بود.

سارینا فرهادی،‌با سن و سالی اندک کوهی از احساس و درک و شعور را نمایش داد.

و یا سهی بانو ذوالقدر که نقشی کمرنگ داشت اما باور پذیر می‌نمود و متمرکز.