پرسه در مه در میان مردم / بهترین و بدترین های جشنواره 28 فیلم

 جمع بندی نظرات وبلاگ امیر قادری در مورد بهترین ها و بدترین های جشنواره ...  

  

(( اعداد داخل پرانتز امتیاز است ))  

 

بهترین فیلم :   

    

۱- به رنگ ارغوان (47 امتیاز)
2- طهران : روزهای آشنایی (30)
3- فصل باران های موسمی (15)
4-پرسه در مه (12)
5- هیچ (9)
    

                                                      

 بهترین کارگردان : 


ابراهیم حاتمی کیا (34)
2-داریوش مهرجویی(26)
3-بهرام توکلی (15)
4-مجید برزگر (8)
5-بهرام بهرامیان (4)  

بهترین بازیگر نقش اول مرد : 


1-حمید فرخ نژاد برای به رنگ ارغوان (47)
2-شهاب حسینی برای پرسه در مه (27)3- محسن تنابنده برای هفت دقیقه تا پاییز و مصطفی زمانی برای کیفر (5)   

بهترین بازیگر مکمل مرد : 


1- هدایت هاشمی برای لطفا مزاحم نشوید (14)
2- حامد بهداد برای هفت دقیقه تا پاییز (8)
3-فریبرز عرب نیا برای شکلات داغ (6)   

بهترین بازیگر نقش اول زن : 


1-هدیه تهرانی برای هفت دقیقه تا پاییز (25)
2- نگار جواهریان برای طلا و مس (23)
3-لیلا حاتمی برای پرسه در مه (13)
4-خزر معصومی برای به رنگ ارغوان (10)
5-هنگامه قاضیانی برای بیداری رویاها (9)   

بهترین مکمل زن : 


1- پانته آ بهرام برای هیچ . برور بغداد و طهران روزهای آشنایی (14)
2-نگار جواهریان برای هیچ(6)
3-شیرین یزدان بخش برای لطفا مزاحم نشوید (4)   

بهترین فیلمنامه : 


1-ابراهیم حاتمی کیا برای به رنگ ارغوان (15)
2- عبدالرضا کاهانی و حسین مهکام برای هیچ (6)
3- علیرضا نادری برای کیفر(4)   

بدترین فیلم : 


1- تسویه حساب (17)
2-دموکراسی تو روز روشن (12)
3- چهل سالگی و کیفر (9)
4- زم هریر (6)
5- آناهیتا (5) 

  

بدترین بازیگران : 


پوریا پورسرخ (10)
میترا حجار (5)
هر دو برای آناهیتا 

بهترین تازه وارد : 


مصطفی زمانی
بهترین فیلمبرداری :
حسین جعفری ( به رنگ ارغوان) 


بهترین تدوین: 


هایده صفی یاری (هفت دقیقه تا پاییز)

و انرژی بخش ترین فیلم جشنواره با اقتدار :
طهران روزهای آشنایی از استاد مهرجویی


 بدترین های جشنواره از نگاه منتقدان 

 

در لینک زیر بخونید : 

 

تمشک طلایی


در جشنواره فیلم امسال در مورد پرسه در مه نظرات مختلفی خوندیم و شنیدیم من به وبلاگ امیر قادری (( منتقد )) سر زدم حدود 625 نظر از شروع جشنواره تا پایان و نظرات مردم چه تهرانی ها چه شهرستانی ها چه مردم عادی و چه منتقدان هر کس از نگاه خودش بهترین و بدترین ها رو انتخاب کرده و در مورد فیلم هایی که دیده نظر داده ... من هم هرجا نظری در مورد پرسه در مه بود رو تا جایی که چشمانم یاری کرد خوندم و برای شما در اینجا گذاشتم ... امیدوارم کسانی که فیلم رو دیدند در این وبلاگ هم نظرشون رو در مورد فیلم های شهاب حسینی در جشنواره 28 بنویسند .  

  

برای خوندن نظرات در مورد پرسه در مه به ادامه مطلب  مراجعه کنید  

 

منبع نظرات : وبلاگ امیر قادری

 

پرسه در مه" خیلی خوب بود . با کمترین بستگی به سنت های سینمایی نخ نمای ما ، با کمترین دلالت اجتماعی ، فرهنگی یا سیاسی ، فیلمی که جهان خودش را خوب می سازد و روایت جنون را خوب در آورده است . بازی شهاب حسینی بی نظیر است

فیلمبرداری خضوعی ابیانه خوب است و موسیقی گرچه تقلید آشکاری از کارهای اخیر فیلیپ گلس است اما به حال و هوای فیلم می خورد . پرسه در مه شبیه به هیچ فیلم ایرانی این سال ها نیست ، حال هوای فیلم های روسی و اروپای شرقی یا ساندنسی های امریکایی را دارد با طنین هایی از استفن کینگ. افسانه و مثل و متل و درس اخلاق و آرمان نیست ، فقط یک فیلم خوب است و همین از همه بالاتر است .

-----------------------------------------------

پرسه در مه عالی بود . عالی.

---------------------------------------

فقط همین "پرسه در مه" را دیدم که گفتم به نظرم خیلی خوب بود

------------------------------------

 پرسه در مه :

شخصا نفرت عمیقی از این دست فیلمها دارم. که معلوم نیست حرف حسابشون چیه. حالا اگر بگیم همه ش ادا اصوله، یقینا متهم میشیم. صحنه ها به سرعت می گذرن بدون اینکه یقه مخاطب رو بگیرن. اثر حتی تو یک نقطه ی کوچک حسی هم مخاطبش رو قرار نمیده. تصاویر هی میان و میرن. همینطوری. نمی دونم اسمش چیه. ترکیب روشنفکرانه - متفکرانه - ساختار شکنانه .... چی؟ هر چی هست، من یکی که علاقه ای به این قبیل چیزها ندارم. فیلم البته یک شهاب حسینی و لیلا حاتمی خوب داره. همین و بس.

----------------------------------------------- 

بهرام توکلی. به جرات و با اطمینان باید گفت یک کارگردان بزرگ به دنیای سینمای ایران معرفی شده. نشان دادن درون ادمی به این وضوح و شفافیت کار هر کسی نیست. فقط جای تحسین را برای ما گذاشته و باید گفت افرین به این نبوغ و این شناخت.

و شهاب حسینی. دیگر میتوان به بهانه حضور شهاب حسینی به دیدن هر فیلمی از هر کارگردانی رفت و فقط چشم دوخت به بازی او.البته این به معنای تکامل بازی این بازیگر نیست بلکه نویدی از ظهور یک بازیگر بزرگ است.

و پرسه درمه یعنی زیبایی و زوال . مرگ و زندگی . و نقاط تیره و روشن فهمیدن.

-----------------------------------------------

پرسه در مه زیبا بود. بخصوص اینکه هر چه رو به جلو می رفت بهتر می شد. یک چهارم آخر که اصلا خیلی خوب بود.

-------------------------------------------------

بهرام توکلی نشون داد که پابرهنه اتفاقی نبود. واقعا کیفیت فیلم، تدوین عالی،بازی فوق العاده شهاب حسینی و لیلا حاتمی و روایت غیرخطی دلچسب فیلم غافلگیرکننده بود.

--------------------------------------------------

پرسه در مه:بازیهای درخشان لیلا حاتمی و شهاب حسینی (شانس جدی سیمرغ) فیلمبرداری چشم نواز خضوعی ابیانه (کارش تو ملک سلیمان هم دیدنی بود)

------------------------------------------------- 

 پرسه در مه " رو از دست ندید...

من فیلم رو در اهواز دیدم آخه امسال جشنواره همزمان در اهواز هم برگزار میشه...

لیلا حاتمی و شهاب حسینی کم نقص ، روایتی سیال ذهن ، حرکات دوربین دیدنی حمید رضا خضوعی ابیانه و ....

فیلم ویرانم کرد...

--------------------------------------------------

امروز چه روزی قشنگی بود!

پرسه در مه و دیدم و کلی باهاش کیف کردم...

بازی شهاب حسینی و لیلا حاتمی فوق العاده بود...شهاب حسینی...نگاه های دیوانه وار و گیجش...اون مقطع حرف زدنش...صحنه ی دردناک و اوج جنونش با قطع کردن انگشتش...انگشتی که میگه کرخ شده،به درد نمیخوره...گریه هاش و فریادش وقتی داره با مسعود رایگان حرف میزنه...عاشق اونجام که شهاب به مسعود رایگان با گریه میگه تو چقدر حقیری!

لیلا حاتمی که مثله همیشه خواستنی بازی میکنه...بهرام توکلی با اون زاویه دید هذیانی و برزخ گونه چقدر قشنگ زندگی یه هنرمند به بن بست رسیده رو ترسیم میکنه...نسبت به پا برهنه در بهشت یه حرکت رو به جلوی فوق العاده بود...

----------------------------------------------------- 

پرسه در مه: قصه قصه آدمیه که اصالت بودنش با خلق کردن گره خورده دچار اصالت خلاقیت است تا زمانی می تواند زندگی کند و لذت ببرد که اثری را خلق کند و هنگامی که چشمه های جوشش در او رو به خشکی می رود درجا می زند قاطی می کند و به جنون نزدیک می شود توان برون رفت از این وضعیت برایش غیرممکن و سخت است روایت بسیار شفاف و صادقانه ای از این جنس آدم ها را در این فیلم شاهد هستیم.

شهاب حسینی بی نظیر بود صحنه هایی داشت که دو دستم روی صورتم می رفت و صورتم در میان دستانم فشرده می شد و فقط چشمان من بود و صفحه سینما. حس امین واقعا حس جاری بود. روایت مدرن داستان فیلم خیلی خوب از آب در اومده بود گرچه جاهایی بود که اتفاق صحنه را حدس می زدیم اما به فیلم ضربه نزد. نمی دونم قصه قصه ی درگیری یه آدم با یه دنیا توانایی ها و ناتوانایی های خودش است دنیای پرهراس، پرتردید و انرژی و کم انرژی و پر ابهام امین. لیلا حاتمی که هرچه می گذرد پایش برای بانوی بزرگ سینمای ایران شدن محکم تر می شود حس دست لیلا زیر شیر آب وقتی صورتت از گریه و غصه گر گرفته دستت رو می گیری زیر شیر آب. پرسه در مه یکی از فیلم های آبرومند (از اون حرفهاست ها!) و قابل تامل امسال است. آخر فیلم همه برای فیلم دست زدند و بسیار دستش به جا بود بسیار به جا بود. راستی وقتی روزهایشان را کنار دریا می گذرانند چقدر یاد پرسونا افتادم.

فیلم اول بهرام توکلی رو ندیدم ولی این فیلمش در همه زمینه ها خیلی خوب بود . فیلمبرداری خضوعی ابیانه و صدابرداری و موسیقی و بازی شهاب حسینی و لیلا حاتمی و کارگردانی توکلی که بیننده رو دست کم نگرفته بود، همه و همه خوب بودن و نقطه ضعف خاصی از نظر من دیده نمیشد ولی حداکثر میتونیم بگیم پرسه در مه فیلم خوبیه و نه شاهکار.

----------------------------------------------- 

 لیست نامزد ها رو که دیدم فقط میخندیدم. فکر کنید چطور امکان داره بازی شهاب حسینی در پرسه در مه دیده نشده باشه

لیلا حاتمی بابت بازی خیلی خوبش در پرسه در مه کاندید نمیشه و بابت چهل سالگی میشه! شهاب حسینی بابت حضور درخشانش در پرسه در مه کاندید نمیشه!

دربارهء پرسه در مه که تنها فیلمی بود که توی جشنواره دیدم هم می‌خواستم یه چیزایی بنویسم...درمجموع فیلم خیلی خوبی بود یعنی انصافن از هر نظر بی‌ایراد بود. فیلمنامه و دیالوگ‌نویسی خیلی خوبی داشت و به نظرم تنها فیلم این یکی دو ساله بود که رفت و برگشت‌های زمانی و بهم ریختن زمان توش درست اجرا شده و درآمده بود. ایدهء نریشنی که شهاب حسینی از روی تخت بیمارستان می‌گوید خیلی خوب است و همچنین تکرار صحنه‌ای که لیلا حاتمی توی دستشویی به صورتش آب می‌زند. زندگی آدمها و رابطهء زن و شوهر این‌جایی و پذیرفتنی و منطقی از کار درآمده. کارگردانی , میزانسن‌ها , بازی‌ها و خلاصه همه چیز فیلم فکر شده و عالی ست. درمجموع یک مدل تازه و تجربه نشده از سینما توی سینمای ایران است. یک مدل فیلم شخصی که مشابه این سر و شکل و دغدغه‌ها و حرف‌هایی که می‌زند را نمی‌بینی. یک نوع فیلمی که اگر آدمهایی مثل ماها فیلمساز بشویم می‌سازیم. ولی راستش را بگویم دوستش نداشتم آنقدری که باید. نیم ساعت اولش به نظرم درخشان بود ولی بعد از آن.... فکر می‌کنم فیلم یک ایراد بزرگ دارد که متأسفانه تمام آن زحمت و فکر و وسواس را به باد فنا می‌دهد. اینکه نمی‌تواند درد و رنج شخصیت اصلی (شهاب حسینی) را برای آدم ملموس کند. نمی‌تواند احساسی در آدم ایجاد کند. جوری می‌شود که فیلم پیش می‌رود و شهاب حسینی حرکات اسکیزوفرنیک بروز می‌دهد و سرش را می‌تراشد و روی در و دیوار می‌نویسد و هیچ حسی در آدم ایجاد نمی‌شود.

فیلم به نظر من نتوانسته تماشاگر را در دغدغهء آن آدم شریک کند. آدم از خودش می‌پرسد همهء این اداها برای این است که نمی‌تواند آهنگ بنویسد؟ خب ننویسد. که چی؟ اینهمه عذاب بیخودی ندارد که. حتی یک جاهایی حرکات ناشی از دردش مسخره می‌شود برای آدم. ادایی است. نه من فکر می‌کنم مثلن پیانیستی که انگشتش را می‌برد - یا نقاشی که گوشش را- داستانش این شکلی نیست. وقتی از سینما بیرون آمدم واقعن هیچ حسی نداشتم ( و وقتی آدمی مثل من که این مدل زندگی کردن و درد کشیدن را می‌فهمد - یا فکر می‌کند که می‌فهمد و باهاش آشناست- حسی نداشته باشد دیگر وای به حال دیگران) جز اینکه خدا را شکر کردم که حالم به اندازه شهاب حسینی خراب نیست. دلم می‌خواهد به آقای بهرام توکلی بگویم دوست عزیز! «برگمان شدن» به این راحتی‌ها هم نیست. ما خودمان اینکاره‌ایم , ولی اگر برگمان میزانسن‌هاش سردند و شخصیت‌هاش دغدغه‌های متافیزیکی و درد روح دارند و فیلم‌هاش جذاب و دیدنی‌اند برای این است که بعد از سال‌ها فیلم داستانگوی کلاسیک ساختن بلد شده چطور تماشاگر را در آن روندی که در روح شخصیت‌هاش اتفاق می‌افتد درگیر کند طوری که مسئلهء دور از ذهنی مثل یافتن خدا از درون سوراخ دیوار برای هریت اندرسون تبدیل به مهمترین اتفاق جهان شود و قلب تماشاگر برایش بتپد....یک بار دیگر همان «پرسونا» که به لحاظ سکانس‌های گم شدن و یافتن لب دریا و لوکشین تئاتر و بعضی چیزهای دیگر الگویت بوده و همچنین چند فیلم دیگرش از جمله «میان پردهء تابستانی» «به شادی» و «مصیبت آنا» را نگاه کن. فیلم‌های برگمان روحی دارند که می‌توانی درونش غرق شوی و بگذاری تسخیرت کند تا «اتفاق»ی درونت بیفتد. «آن» و «راز»ی دارند. یک چنین فیلمی برای موفق شدن باید آن «راز» را داشته باشد. فیلم خوبی ساخته‌ای و همه اجزا را به بهترین و درست‌ترین شکل کنار هم چیده‌ای اما «درنیامده». و از حاصلش معنایی برای آدم شکل نمی‌گیرد. و این مثل این می‌ماند که یک بسته‌بندی خوشگل و پر زرق و برق و درجه یک درست کنی برای بسته‌ای که توش عملن هیچی نیست. اینها را برای این می‌گویم که سر و شکل فیلم توقع زیادی در آدم ایجاد می‌کند وگرنه خب می‌دانیم که «پرسه در مه» از هر لحاظ از استانداردهای متعارف این سینما بالاتر است.

پایان فیلم را خیلی دوست داشتم. بهترین پایان‌بندی ممکن بود به نظرم و یک نمونه مثال‌زدنی به‌لحاظ پایان‌بندی در سینمای ایران. جایی که از مرگ شهاب حسینی روی تخت بیمارستان کات می‌شود به تصویر جوان و سرحالش توی تئاتر که می‌فهمیم این آغاز آشنایی‌شان و آغاز داستان بوده....سکانس خوش ساختی هم هست. بعد ادم را به این فکر می‌اندازد که یعنی روند تخریب از همین جا شروع شد؟ عشق باعث شد که دیگر نتواند آهنگ بسازد؟

پ.ن: عجیب است الان که درباره‌اش فکر کردم و نوشتم حس کردم بیشتر فیلم را دوست دارم تا وقتی که توی سالن بودم. شاید این فیلمی ست که برای دوست داشتنش باید توی ذهن مرورش کرد و فهمید که چقدر لحظه‌هایش ماندگار شده توی ذهن و تاثیر گذاشته....

-----------------------------------------------

.&&. بهترین های جشنواره 28 .&&.

*بهترین فیلم

1. به رنگ ارغوان (ابراهیم حاتمی کیا)

2. پرسه در مه (بهرام توکلی)

3. طهران تهران : اپیزود طهران روزهای اشنایی ( داریوش مهرجویی)

4. طلا و مس ( همایون اسعدیان)

5. لطفا مزاحم نشوید ( محسن عبدالوهاب)

6. هفت دقیقه تا پاییز ( علیرضا امینی )

و : بدرود بغداد – اتشکار – صد سال به این سال ها – بیداری رویا ها

*بهترین کارگردانی:

1.بهرام توکلی(پرسه در مه)

2.ابراهیم حاتمی کیا(به رنگ ارغوان)

3.داریوش مهر جویی(طهران...)

و: محسن عبدالوهاب(لطفا مزاحم...) – مهدی نادری ( بدرود بغداد)

*بهترین بازیگر مرد:

1.شهاب حسینی (پرسه در مه)

2.حمید فرخ نژاد ( بهرنگ ارغوان)

3.حامد بهداد (هفت دقیقه تا پاییز)

4.هدایت هاشمی(لطفا مزاحم نشوید)

5.امیر جعفری ( نفوذی)

6.محسن تنابنده (هفت دقیقه تا پاییز)

و: امین حیایی(بیداری رویا ها) – مصطفی زمانی(بدرود بغداد) – نوید لایقی مقدم(فصل باران های موسمی)

بهترین فیلم : چهل سالگی - به رنگ ارغوان - پرسه در مه - تهران روزهای آشنایی

بهترین کارگردان : بهرام توکلی

بهترین بازیگر نقش اول مرد : شهاب حسینی (پرسه در مه) - حمید فرخ نژاد (به رنگ ارغوان)

بهترین بازیگر نقش اول زن : هدیه تهرانی (هفت دقیقه تا پائیز) - نگار جواهریان (طلا و مس)

بهترین فیلمبرداری : خضوعی ابیانه (پرسه در مه) - حسن کریمی (به رنگ ارغوان)

بهترین فیلم:طهران:روزهای آشنایی/پرسه در مه

بهترین کارگردانی:داریوش مهرجویی - بهرام بهرامیان (با این توضیح که فیلم آل افتضاح بود!)

بهترین بازیگر مرد: حمید فرخ نژاد به خاطر حضور گرمش در 7 فیلم و بعد شهاب حسینی(پرسه در مه) امیر جعفری(نفوذی و کیفر)

بهترین بازیگر زن:نگار جواهریان(طلا و مس) لیلا حاتمی(پرسه در مه)

بهترین فیلمبردار: حمید خضوعی ابیانه(پرسه در مه)

بهترین فیلم . به رنگ ارغوان . فصل باران های موسمی . پرسه در مه

بهترین کارگردان . ابراهیم حاتمی کیا . مجید برزگر . بهرام توکلی

بهترین بازیگر مرد . حمید فرخ نژاد ( به رنگ ارغوان ) . شهاب حسینی (پرسه در مه )

بهترین بازیگر زن . لیلا حاتمی (پرسه در مه ) . هدیه تهرانی (هفت دقیقه تا پاییز)

در مورد پرسه در مه یه چیزی یادم اومد. یه دیالوگش رو خیلی دوست دارم. یه جایی هست که لیلا حاتمی با ساعتچیان نشستند و بعد از تمرین دارند چایی می‌خورند و لیلا حتمی می‌گه الان برای این دیالوگ من چه حرکتی باید انجام بدم؟ می‌گه خودت باشی دوست داری چکار کنی؟ جواب می‌ده دلم می‌خواد طرفو خفه کنم (می‌خندند) آخه این دندونش درد می‌کنه اونوقت اون داره از عشق حرف می‌زنه. یکی از بهترین لحظه‌های بازی حاتمی هم هست. بعد اینکه چقدر خوبه که ساعتچیان توی فیلم هست. ساعتچیان رو دوست دارم. زمانی که تئاتر زیاد بازی می‌کرد بعضی اجراهاش رو خیلی دوست داشتم.

و اینکه بازم الان هر چی زمان می‌گذره بیشتر این فیلم رو دوست دارم.

بهترین وانرژی بخش ترین و بهترین احساس بعد از پایان فیلم : طهران

بهترین کارگردان: بهرام توکلی

بهترین بازیگر مرد نقش اول: شهاب حسینی (پرسه در مه)

بهترین فیلم:

پرسه در مه (و بعد به رنگ ارغوان)

بهترین کارگردان:

بهرام توکلی

بهترین فیلمنامه:

ابراهیم حاتمی کیا

بهترین بازیگر اول مرد:

شهاب حسینی (پرسه در مه)

بهترین بازیگر اول زن:

لیلا حامی (40 سالگی) (و نگار جواهریان)

بهترین فیلمبرداری و بهترین تدوین: پرسه در مه

پدیده امسال: شهاب حسینی (برای من غافل گیر کننده بود)

بهترین بازیگر نقش اول مرد: 1.شهاب حسینی برای پرسه در مه 

                                                        ....